ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 7ΜΜ

ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΓΟΥ

ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

«ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ Η ΤΡΑΤΑ

ΣΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΑ»

ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΧΡΥΣΟΥΛΗ

Συμμετοχική παράσταση

Το Θέατρο Πρόβα παρουσιάζει το έργο του Τάκη Χρυσούλη, «ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ Η ΤΡΑΤΑ ΣΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΑ » για μια μοναδική παράσταση τη Δευτέρα 10 Ιουνίου στις 7μμ στο Κηποθέατρο Παπάγου. Το έργο παρουσιάζεται με ένα πρωτότυπο τρόπο, έχει ανεβεί με την διαδραστική μέθοδο interactiveκαι στηρίζεται περισσότερο, στο παιχνίδι, στους αυτοσχεδιασμούς των ηθοποιών και στη συμμετοχή των μικρών θεατών που παίρνουν μέρος   ως «ηθοποιοί» και βοηθούν ενεργά στην εξέλιξή της παράστασης η οποία έχει περιοδεύσει σε πολλά μέρη της Ελλάδας με μεγάλη επιτυχία.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

"Πως το φεγγάρι έχει τράτα και ο ουρανός Βαρκούλες; Ποιός είναι αυτός ο περίεργος τόπος;Η Λαμπυρίτσα θέλει να πάει ξύπνια και να γνωρίσει την Ονειροχώρα. Τη χώρα των ονείρων. Η γιαγιά Σκοτεινούλα της εξηγεί με ποιο τρόπο θα φτάσει στον προορισμό της. Η περιπέτεια ξεκινά.

Με την βοήθεια της Σελήνης και της Γοργόνας η Λαμπυρίτσα παρέα με τους μικρούς θεατές με παραμυθένια πλάσματα τον φίλο της τον Γρύλλο και το Μανιτάρι μόνους-μόνους όλοι μαζί θα …πετάξουν στον ονειρεμένο προορισμό τους. Για να φτάσουν στον άγνωστο και όμορφο κόσμο της φαντασίας θα πρέπει να ξεφορτωθούν τους φόβους και τις στεναχώριες τους, να τολμήσουν να ξεφύγουν από την καθημερινότητα και την σκληρή πραγματικότητα.

Όλα τα δώρα της νύχτας είναι απλωμένα για όσους φτάσουν ξύπνιοι. Οι φόβοι φεύγουν καθώς φροντίζει γι’ αυτό η γοργόνα Αλιάνθη, που φέρνει τον καθρέφτη της αλήθειας. Το μήνυμα που περνάει το έργο στα παιδιά είναι ότι όταν βάζουν ένα στόχο πρέπει να προσπαθούν να τον πετυχαίνουν. Η προσπάθεια και η διαδρομή έχουν αξία.

Ένα μαγικό παραμύθι που διώχνει τους φόβους. Μια παράσταση συμμετοχικού θεάτρου που απελευθερώνει τα παιδιά. Η σελήνη στη βόλτα της αποκαλύπτει τον βαθύτερο κόσμο των πλασμάτων που συναντά με την βοήθεια των παιδιών".

Τάκης Χρυσούλης

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Λαμπυρίτσα (Nάντια Αντωνίου): Μια πασχαλίτσα της νύχτας ,χαρούμενη και αισιόδοξη. Επιθυμεί διακαώς να φτάσει ξύπνια στην ονειροχώρα και παίρνει και τα παιδιά μαζί της για να τα καταφέρει.

Σκοτεινούλα (Ελισάβετ Μπενίση): Μια καλή γιαγιά που χαρίζει στα παιδιά το κουβάρι που φτάνει στην ονειροχώρα για να ξεκινήσουν το ταξίδι τους.

Γρύλλος(Γιάννης Χαντέλης): ο μονόχορδος βάρδος της παρέας. Γεμάτος κέφι, γλεντοκόπος και περίεργος για όλα.

Σελήνη(Ελισάβετ Μπενίση) : Η νέα και ωραία σελήνη. Είναι επίσης ευγενική και βοηθάει τα παιδιά στον δρόμο για την ονειροχώρα όταν κανείς είναι ξύπνιος.

Μανιτάρι Μόνους – Μόνους (Nάντια Αντωνίου): Μοναχοπαίδι, μοναχογιός. Θέλει παρέα για αυτό ακολουθεί τα παιδιά στην ονειροχώρα.

Η Γοργόνα Αλιάνθη (Χαριτωμένη Γκουράσα): Η όμορφη νεράϊδα του παραμυθιού αγαπάει τα παιδιά και τους βοηθάει με τον καθρέφτη της αλήθειας να διώξουν τους φόβους τους όταν φτάσουν στην ονειροχώρα

Αστροπαιδάκια- κάμπιες- πεταλούδες (Οι μικροί θεατές): Τα αστροπαιδάκια φωτίζουν το δρόμο της σκοτεινούλας. Οι κάμπιες βοηθούν το Γρύλλο και μεταμορφώνονται σε όμορφες πεταλούδες

Συντελεστές της παράστασης

Σκηνοθεσία: Κοραλία Τσόγκα

Σκηνικά-κοστούμια: Γεράσιμος Ελ Σερίφ

Μουσική: Σπύρος Παζιώτης 

Στίχοι τραγουδιών: Τάκης Χρυσούλης 

Χορογραφίες: Γωγώ Παπαϊωάννου 

Φωτισμοί: Αχιλλέας Κουτσούρης

Ηλεκτρολόγος: Ηλίας Σαλβάνος

Φωτογραφίες: Γιώργος Πανηγυρόπουλος.

«ΡΟΖΑ»

του Παναγιώτη Μέντη

Η «Ρόζα» του Παναγιώτη Μέντη, με την συγκλονιστική Μαίρη Ραζή που δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας, θα παίζεται μέχρι την Κυριακή των Βαϊων, 28 Απριλίου. Μια παράσταση που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Πρόβα σε σκηνοθεσία τουΣωτήρη Τσόγκα. Η ηρωίδα θυμάται, ονειρεύεται, ανασύρει μνήμες, ξύνει πληγές, αναπολεί και παραμένει ανεξάρτητη κι ερωτευμένη με το τραγούδι και το χορό. Μία παράσταση που συνδέει το χθες με το σήμερα, αναζωπυρώνει μνήμες και εναλλάσσει τη συγκίνηση με τη χαρά, το τραγούδι με το λόγο. Η μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη γίνεται συνδετικός κρίκος των εποχών, των εικόνων, αφήνοντας όμως την κυρίαρχη θέση στο ρεμπέτικο  που ζωντανεύει μέσα από την εκφραστική και γεμάτη συναίσθημα φωνή της Μαίρης Ραζή.

Στο πιάνο τη συνοδεύει ο Δημήτρης Καραβίτης. Τους τρείς σημαντικούς άντρες της ζωής της ερμηνεύει ο Γιάννης Τσουρουνάκης,

Η Ρόζα Εσκενάζυ χαρακτηρίστηκε ως «Η μεγάλη κυρία» του ρεμπέτικου τραγουδιού. Ήξερε να ξεσηκώνει, με τα σκέρτσα και τα καμώματά της, τους σεβντάληδες θαμώνες γιατί, εκτός από έξοχη τραγουδίστρια ήταν και θαυμάσια χορεύτρια. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη του 1883 και πέθανε σε ηλικία 97 ετών. Σημαντικός σταθμός στην καριέρα αλλά και στην ίδια τη ζωή της υπήρξε η Θεσσαλονίκη. Εκεί άλλαξε το όνομα της από Σάρα Σκινάζυ και το έκανε Ρόζα Εσκενάζυ.. Στη Θεσσαλονίκη πιάσανε τους γονείς και τα’ αδέρφια της οι Γερμανοί. Σαλονικιός ήταν ο άντρας που ερωτεύτηκε και που μαζί του έπιασε το παιδί της.  

Όπως το ρεμπέτικο τραγούδι, έτσι και η Ρόζα εκπροσωπεί ένα μείγμα παράδοσης: Εβραία, εκχριστιανισμένη, με πρώτη γλώσσα της τα Τούρκικα, κουβαλάει όλο το υλικό μιας πλούσιας σε διαστρωματώσεις μουσικής παράδοσης. Συγκρότησε με το βίο της την εικόνα της ανεξάρτητης ρεμπέτισσας, μιας προσωπικότητας κόντρα στην κοινόχρηστη αντίληψη για τη λαϊκή, αγροτική, μικροαστική γυναικεία παρουσία στον ελληνικό χώρο του μεσοπολέμου.

Όσοι δεν προλάβατε μπορείτε να παρακολουθήσετε την παράσταση κάθε Σάββατο 9.15μμ και Κυριακή 7.30μμ

«Με σεβασμό για τα βάσανά της, με κριτικό χιούμορ για τα λάθη της, με βιογραφική ακρίβεια, αλλά και δραματουργική ευλυγισία, ο συγγραφέας εμφανίζει τη γριά πια Ρόζα Εσκενάζι να αναδράμει στο«ρέμπελο» βίο της, στους έρωτες και στην τέχνη της, εμπλουτίζοντας την αφήγησή της με ένα πρόσωπο (τον άντρα που της αφοσιώθηκε μέχρι τέλους), με τραγούδια που ερμήνευσε, αλλά και δικούς του στίχους που «ευλόγησε» με υπέροχες μελωδίες του ο Σταμάτης Κραουνάκης. Η αισθαντικά ρεαλιστική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσόγκα, το απέριττο σκηνικό και τα κοστούμια (Καλλιόπη Κοπανίτσα), η μουσική επιμέλεια (Άρης Βλάχος), το βίντεο (Παναγιώτης Τσάγκας), η κινησιολογία(Τατιάνα Μύρκου) και προπάντων η ερμηνεία της Μαίρης Ραζή που, με ευαισθησία,δύναμη και χιούμορ έπλασε τη Ρόζα, ερμήνευσε τραγούδια της και ένα εξαιρετικό τούρκικο τραγούδι. Αξιοσημείωτη η ερμηνεία του Γιάννη Τσιρουνάκη και η πιανιστική συνοδεία του Δημήτρη Καραβίτη.»

Αριστούλα Ελληνούδη

«Η Μαίρη Ραζή παίζει φέτος το ρόλο της καριέρας της. Η ιδέα ήταν τολμηρή, αλλά το πείσμα και η πίστη της στο έργο του Παναγιώτη Μέντη απέδωσαν. Και τα κατάφερε να ερμηνεύσει στη σκηνή του θεάτρου «Πρόβα» ένα μύθο του ρεμπέτικου τραγουδιού, τη Ρόζα Εσκενάζυ. […] Μέσα από την παράσταση που σκηνοθέτησε ο Σωτήρης Τσόγκας, η ζωή της Ρόζας διατρέχει τις εποχές και τα γεγονότα από τη Μικρασιατική καταστροφή, τη δικτατορία του Μεταξά και τον ξεριζωμό των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη μέχρι τον εμφύλιο και τη χούντα. Στο νεοκλασικό της Ηπείρου και Αχαρνών η ρεμπέτισσα Ρόζα, ασυμβίβαστη, μαχητική, μια γυναίκα που δεν παραδέχτηκε ποτέ ότι γέρασε κι ας πέθανε σε βαθιά γεράματα, διεκδικεί μερίδιο στη μνήμη μας.»

Έφη Μαρίνου

«Ο κώδικας είναι η συνέπεια λόγων -πράξεων, βίου και τέχνης. Αυτήν την αλήθεια υπηρετεί η παράσταση, χωρίς να προσφεύγει σε ευκολίες. Η σκηνοθεσία είναι καθαρή και η Μαίρη Ραζή δίνεται στον ρόλο με συγκίνηση, έχοντας επιστρατεύσει όλες τις Πολίτικες μνήμες της. Ένα μουσικό ταξίδι στο σημείο συνάντησης Ανατολής και Δύσης, που είναι εν τέλει ο αληθινός μας «προορισμός». Μια «άλλη» πόλη που πρέπει να ξαναβρούμε μέσα μας,για να σταθούμε πάλι στα πόδια μας ως πολίτες.»

Λέανδρος Πολενάκης

«Την μορφή – το βίο μιας μεγάλης γυναίκας που έζησε, πέρασε, και χάθηκε από το Μέγα Πανελλήνιο παρουσιάζει αυτό το καλογραμμένο έργο. Ποια ήταν αυτή η γυναίκα που κυκλοφορούσε σαν μοντέλο από μια άλλη εποχή, μιλούσε σαν σφίγγα, ερωτευόταν, αφοσιωνόταν στα τραγούδια, στη μουσική μέσα σε καφενεία και κέντρα τραγουδώντας σε καπνούς και τσιγάρα με άνθη του κακού; Έρωτες και τραγούδια μπερδεύονταν φανερά κι αυτή πάντα πρώτη κάτω από σβηστά φανάρια Κυρία να επιστρέφει άλλοτε σε άντρες που την ερωτεύονταν ή στη μοναξιά του καλλιτέχνη. Τρεις άντρες στη ζωή της: Χρήστος – Αλέξανδρος – Γιάγκος. Ο τελευταίος την κήδεψε με τιμές. Η Μαίρη Ραζή, ως Ρόζα, αληθινή! Ο Γιάννης Τσουρουνάκης, ως οι τρεις έρωτές της, γοητευτικός! Η μουσική και τα τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη συμπληρώνουν το κάδρο της μεγάλης Ρόζας Εσκενάζυ.»

Γιώργος Χρονάς

«Αγαπημένο μου BuenosAires»

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου, ώρα 9.15μμ

Το θέατρο «Πρόβα» παρουσιάζει την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου το μουσικό σύνολο «AquayVino»σε μία μουσική παράσταση με τίτλο «Αγαπημένο μου BuenosAires».Πρόκειται για ένα ιστορικό ταξίδι στη δημιουργία και εξέλιξη του tangoμέσα από τα πιο γνωστά τραγούδια του είδους αυτού.

Τα μουσικά κομμάτια προλογίζονται από μικρά σχόλια, τις περισσότερες φορές, για το περιεχόμενο των στίχων τους. Η μουσική αφήγηση ντύνεται με φωτογραφίες και εικόνες στενά συνδεδεμένες με τον τίτλο κάθε τραγουδιού. Έτσι προκύπτει ένα πάντρεμα λόγου, ήχου και εικόνας απαραίτητο για το μουσικό μας ταξίδι στη χώρα του tango, την Αργεντινή.

Στο πρώτο μέρος παρουσιάζεται το tangoστην πιο παραδοσιακή του μορφή, στον πιο κοντινό στη γέννησης του ύφος και μαζί με αυτό γνωρίζουμε και τους δημιουργούς της εποχής εκείνης. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στον ηθοποιό, τραγουδιστή και τραγουδοποιό CarlosGardel, μια προσωπικότητα που λατρεύτηκε και λατρεύεται έως και σήμερα σαν εθνικός ήρωας.

Στο δεύτερο μέρος η μουσική ανήκει αποκλειστικά στον «αιρετικό» του tango, τον AstorPiazzolla. Ο πρωτοπόρος και καινοτόμος Piazzollaτάραξε τα νερά της παραδοσιακής μουσικής τόσο στο ρυθμό όσο και στις μελωδίες και την αρμονία. Παρά τις σφοδρές αντιδράσεις που δέχτηκε χάρισε στο tangoεκείνη την πνοή που χρειαζόταν ώστε η παραδοσιακή μουσική της Αργεντινής να γίνει παγκόσμια γλώσσα και έκφραση του έρωτα.

Το μουσικό σύνολο «AquayVino»αποτελείται από βιολί, ακορντεόν, πιάνο και κοντραμπάσο, ένα περιεκτικό σε αργεντίνικα ηχοχρώματα tangoensemble.

Τα μουσικά κομμάτια είναι διασκευασμένα, όχι στο ύφος, μα στην ενορχήστρωση και την υφή ώστε αφενός να υπηρετούν τις ανάγκες και τις δυνατότητες του κουαρτέτου κι αφετέρου να μην προσβάλλουν το ύφος των τραγουδιών. Έτσι, ο ιδιαίτερος ήχος των αργεντίνικων μουσικών στολιδιών παραμένει ο ίδιος από το πρώτο έως το τελευταίο κομμάτι θυμίζοντας κάποιο αντίστοιχο κουαρτέτο σε ένα καφέ του BuenosAires…

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Μουσικό σύνολο: «AquayVino»

Βιολί: Φραγκίσκος Μαργαρίτης

Ακορντεόν: Φραγκίσκος Κοντορούσης

Κοντραμπάσο: Μιχάλης Ερζένης

Πιάνο: Δημήτρης Καραβίτης

Επεξεργασία/ Ενορχήστρωση: Δ. Καραβίτης – Φρ. Κοντορούσης

Διάρκεια: 90 λεπτά

Τιμή Εισιτηρίου: 8 ευρώ (με ποτό)

ΚΡΙΤΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ

Εφημερίδα «ΑΥΓΗ»

Συντάκτης: Λέανδρος Πολενάκης

Δημοσιεύτηκε: 23/12/2012

«Ρόζα» στο «Θέατρο Πρόβα»

Μετά τη Σωτηρία Μπέλλου και τη λαϊκή στιχουργό Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, ήρθε και η σειρά της θρυλικής Ρόζας Εσκενάζυ να «ανέβει» στη σκηνή, στο θέατρο «Πρόβα» των οδών Αχαρνών και Ηπείρου. Σε κείμενο του Παναγιώτη Μέντη και σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσόγκα (επιμέλεια κίνησης - χορευτικά της Τατιάνας Μύρκου), με τη Μαίρη Ραζή στον ομώνυμο ρόλο, και με τις μουσικές του Σταμάτη Κραουνάκη.

Το «στόρυ» αφηγείται τον περιπετειώδη βίο της Ρόζας, μιας ελεύθερης γυναίκας που αγάπησε πολύ, πόνεσε πολύ, δημιούργησε, τέλος, με τη μοναδική της φωνή ένα ολόκληρο κόσμο αληθινών αισθημάτων. Επειδή το ρεμπέτικο τραγούδι δεν είναι μια μουσική όπως όλες οι άλλες, αλλά ένας τρόπος ζωής, που η Πολίτισσα Ρόζα υπηρέτησε ως το τέλος. Τα ίχνη της ακολουθεί η σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσόγκα, σήμερα μάλιστα όπου η κοινωνία μας αναζητά εναγώνια ένα κώδικα σταθερών αξιών.

Ο κώδικας είναι η συνέπεια λόγων - πράξεων, βίου και τέχνης. Αυτήν την αλήθεια υπηρετεί η παράσταση, χωρίς να προσφεύγει σε ευκολίες. Η σκηνοθεσία είναι καθαρή και η Μαίρη Ραζή δίνεται στον ρόλο με συγκίνηση, έχοντας επιστρατεύσει όλες τις Πολίτικες μνήμες της. Ένα μουσικό ταξίδι στο σημείο συνάντησης Ανατολής και Δύσης, που είναι εν τέλει ο αληθινός μας «προορισμός». Μια «άλλη» πόλη που πρέπει να ξαναβρούμε μέσα μας, για να σταθούμε πάλι στα πόδια μας ως πολίτες.

Ο γεννημένος στην Πόλη Καβάφης είχε κάποτε πει σε μια αγγλόφωνη συνέντευξή του, θέλοντας να εξηγήσει την ιστορική έκπτωσή μας: «because we lost our capital!». Κάτι που από άλλους μεταγράφεται, «Eπειδή χάσαμε το κεφάλαιό μας!», και από άλλους, «Eπειδή χάσαμε την πρωτεύουσά μας!». Ο Καβάφης εννοεί, προφανώς, την Πόλη, αλλά ως πνευματικό αμιγώς κεφάλαιο, και όχι γεωπολιτικό. Ως κοινή καταγωγική μας μνήμη, που εμπλουτίζει το παρόν χωρίς να στρέφεται άγονα σε ένα στείρο παρελθόν.

Για να επιστρέψω στην παράσταση, η Ραζή ερμηνεύει και τραγουδά τη Ρόζα βιωματικά, άμεσα, αγαπητικά, με εκτέλεση ζωντανή στο πιάνο, του Δημήτρη Καραβίτη. Η πληθωρική μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη δεν επικαλύπτει το ρεμπέτικο (επιμέλεια - διδασκαλία Άρη Βλάχου), τα όμορφα σκηνικά - κοστούμια είναι της Καλλιόπης Κοπανίτσα, και τα άρτια video του Παναγιώτη Τσάγκα. Ο Γιάννης Τσουρουνάκης ξεδιπλώνει ικανοποιητικά τους τρεις ανδρικούς ρόλους. Μια παράσταση σε οικείους λυρικούς δρόμους, κι ένα ταξίδι μνήμης.