Κωνσταντίνα Matwali Κουτουλάκη: «Η ηρωίδα μου είναι ένα πλάσμα τρυφερό και σκληρό, μια ύαινα και μια πεταλουδίτσα συνάμα»

Η Κωνσταντίνα Matwali Κουτουλάκη μιλάει στο All4fun για την παράσταση «Η μέση διάρκεια ζωής των πλυντηρίων» στην οποία συμμετέχει φέτος, τον ρόλο της, τη συνεργασία της με τους υπόλοιπους συντελεστές καθώς και τις μελλοντικές της προσδοκίες από τον χώρο του θεάτρου.

Τί πραγματεύεται η παράστασή σας και τι πρόκειται να δούμε πάνω στη σκηνή;

«Η Μέση διάρκεια ζωής των πλυντηρίων» είναι η ιστορία μιας τριμελούς οικογένειας που ζει στην επαρχία. Το κλείσιμο ενός εργοστασίου και η οικονομική κρίση οδηγούν τους δυο γονείς στην ανεργία. Η μητέρα βρίσκει δουλειά σε αντίθεση με τον πατέρα που μένει άνεργος δυο χρόνια. Η κόρη αν και δουλεύει ζει με τους γονείς της που την καταπιέζουν – ιδίως η μάνα.

Η μόνη τους απασχόληση είναι η τηλεόραση. Η μάνα είναι θύμα της καταναλωτικής μανίας της, των τελεμάρκετινγκ και ο πατέρας ζει τον έρωτά του με την Μαντόνα. Η κόρη έχει έναν κρυφό εραστή τον παντρεμένο ένοικο του 2ου ορόφου που της υπόσχεται να τη σώσει από τα δεσμά της αδιάφορης πραγματικότητας στην οποία είναι βυθισμένη.

Το έργο ξεκινά με ένα αστείο και ταυτόχρονα σοβαρό ζήτημα προς επίλυση, την επισκευή ή αγορά ενός άλλου (νέου) πλυντηρίου που όμως δεν έχουν την (οικονομική) δυνατότητα να αποκτήσουν. Στη σκηνή θα δείτε μια οικογένεια όπως όλες, που αγαπιούνται αλλά συγκρούονται, την μη επικοινωνία ανθρώπων που ζουν κάτω από την ίδια στέγη. Τη μοναξιά κοντολογίς, καθώς και τα ανεκπλήρωτα όνειρα που δίνουν ζωή στους ήρωες μας. Θύματα και οι τρεις των επιθυμιών τους και της οικονομικής και ηθικής κρίσης της εποχής που ζούμε.

79421296_565094240948406_1119719504738254848_n.jpg

Γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να δει το έργο σας;

Για να περάσει μιάμιση ώρα ευχάριστα, να γελάσει αλλά ταυτόχρονα να προβληματιστεί για την συνολική κρίση. Το θέατρο έχει μια δύναμη που αρκετοί αναγνωρίζουν και άλλοι όχι. Είναι μια φέτα ζωής μεγεθυμένη που σε φέρνει πιο κοντά στον εαυτό σου. Είναι ένα παράθυρο που μπορεί να φέρει μέσα σου ποιότητες που ούτε φανταζόσουν όταν περνούσες το κατώφλι του θεάτρου. Πάνω απ’ όλα για να απολαύσει δυο σπουδαίους ηθοποιούς με πολύχρονη πείρα που παίζουν σαν παιδιά επί σκηνής, την κα Μαίρη Ραζή και τον κ. Σωτήρη Τσόγκα.

Μίλησέ μας για το ρόλο σου και την αξία του κειμένου;

Δεν μπορώ να μιλήσω για τον ρόλο μου ακόμα.

Μέσα από τις πρόβες βρέθηκε ένα νήμα το οποίο πιάνω στην αρχή κάθε παράστασης και δεν γνωρίζω που θα με οδηγήσει. Φυσικά η παρτιτούρα έχει συμφωνηθεί με τον σκηνοθέτη. Η κόρη είναι εγκλωβισμένη, ρομαντική, καταπιεσμένη και μάλλον η πιο φυσιολογική σε σχέση με τους τρεις ήρωες του έργου. Είναι ένα πλάσμα τρυφερό και σκληρό, μια ύαινα και μια πεταλουδίτσα. Είναι, όλα όσα είναι, μια γυναίκα που θα προτιμούσε να ζει ως ηρωίδα σε κάποιο λογοτεχνικό μυθιστόρημα παρά στην πραγματικότητα στην οποία αναγκαστικά ζει. Το κείμενο είναι εντυπωσιακά επίκαιρο και αγγίζει τους έως τώρα θεατές. Γελάσαμε πολύ στις πρόβες και αυτό μας το χάρισε το ίδιο το κείμενο. Μεγάλη υπόθεση το καλό έργο.

78080885_731795213897257_7422557189547491328_n.jpg

Μίλησέ μας για το πώς βίωσες την συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης.

Ο κ. Σακαλίδης με γοήτευσε και με μαγνήτισε εξ αρχής, ήδη από την ακρόαση. Είναι ένας σκηνοθέτης που ξέρει τι ζητάει , ξέρει να αναλύει το κείμενο και γνωρίζει καλά πώς να εκμαιεύσει από τον ηθοποιό αυτό που θέλει. Όσο για το δίδυμο Ραζή – Τσόγκα τι να πρωτοπώ? Αρχικά ένοιωσα μεγάλη ανασφάλεια λόγω της πολυετούς εμπειρίας και των δύο. Όμως με στήριξαν και με βοήθησαν να το ξεπεράσω. Με την κα Ραζή, που έχω και το μεγαλύτερο μέρος των σκηνών έχουμε αναπτύξει μια σχέση σεβασμού και αλληλεγγύης, άξια θαυμασμού. Καθώς και με τον κ. Τσόγκα. Τους σέβομαι απεριόριστα για το ταλέντο τους και για την αγάπη τους προς το θέατρο και τα νέα παιδιά. Κοινότοπο αλλά αληθές, νιώθω ευγνώμων για τη συνεργασία μας. Όπως και για τους υπόλοιπους συνεργάτες, τον Β. Δουκουτσέλη, τον Αλ. Μέντη και τον Φλάβιο Νεάγκου. Όλοι με τον τρόπο τους στήριξαν αυτή τη δουλειά.

Πόσο σημαντική θεωρείς για σένα αυτή τη δουλειά και ποιες οι προσδοκίες σας συνολικά?

Η ερώτηση αυτή είναι η αγαπημένη μου και σας ευχαριστώ. Από την πρώτη πρόβα έως τώρα δυο μήνες μετά νιώθω τυχερή που βρίσκομαι σε αυτή τη δουλειά. Γιατί αυτό που ζητούσα ήταν να συνεργαστώ με ανθρώπους που θα μπορέσω να ‘κλέψω’ όπως χαρακτηριστικά λέει η κα Ραζή, με ηθοποιούς έμπειρους και σκηνοθέτες που θα μπορέσουν να με εξελίξουν. Είναι ένα στοίχημα με τον εαυτό μου αυτό. Και η δουλειά αυτή ήρθε σε μια τέτοια στιγμή αναμόχλευσης και επαναπροσδιορισμού.

Από το θέατρο δύσκολα βιοπορίζεσαι και αν δεν γεμίζει την ψυχή σου, δεν έχει νόημα. Άρα ναι νιώθω πως είναι πολύ σημαντική αυτή η συνεργασία και ευελπιστώ να συνεχίσω την πορεία μου σε αυτόν τον χώρο συναντώντας ανθρώπους με όραμα, ψυχή και πνευματική ενάργεια. Ανθρώπους που ονειρεύονται και πράττουν, ανθρώπους που η τέχνη τους κάνει καλύτερους και μεταβάλλει τον μέσα κόσμο τους, με την ελπίδα να μεταβληθεί και ο έξω κόσμος… να γίνει καλύτερος. Όμορφες συνεργασίες ζητώ.

Θα ήθελα να κάνω και τηλεόραση αλλά ακόμα δεν έχει προκύψει, καθώς και κινηματογράφο. Ότι ονειρεύεται δηλαδή ένας άνθρωπος που κάνει αυτό το επάγγελμα. Και μιας και είπα επάγγελμα, θα ήθελα να μπορώ να ζω από αυτό χωρίς να μου λένε οι οικείοι μου «ε, αυτό δεν είναι επάγγελμα, είναι χόμπι». Εγώ παίζω σα να παίρνω εκατομμύρια, γιατί το σέβομαι και το αγαπώ.

79682257_457964225100500_7065749126415122432_n.jpg

Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 30/11/2019

& Οι φωτό που χρησιμοποιήθηκαν για τη συνέντευξη είναι του Χρήστου Ξενιτόπουλου.

Πληροφορίες για την παράσταση «Η μέση διάρκεια ζωής των πλυντηρίων» ΕΔΩ